Κυριακή 3 Ιουνίου!! Η λήξη της φετινής ''ακτίς ονείρου 18'' μετά πό 6 ημέρες γεμάτες θέατρο,δημιουργία,συντροφικότητα,ευγενή άμιλλα,χαρά...

Η αίθουσα του ΟΛΥΜΠΙΟΝ ξεχείλισε από τη χαρά, την αγωνία και την προσμονή των παιδιών αλλά και την υπερηφάνεια παππούδων, γιαγιάδων και θείων που ήρθαν μαζί με τους γονείς των ηθοποιών για τη μεγάλη ώρα της επιβράβευσης των καλλιτεχνών!!! https://goo.gl/2XMfsU

Όμως... η φετινή τελετή λήξης-με πρόταση, προτροπή, απαίτηση των παιδιών-ήταν αφιερωμένη στα "παιδιά του πολέμου". Τα τύμπανα, τύμπανα πολέμου άνοιξαν το αφιέρωμα που συνεχίστηκε με το μοναδικό ποίημα του Ναζίμ Χικμετ «Το κορίτσι της Χιροσίμα», σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου, από την Ελπίδα, συνεχίστηκε με ένα αφιέρωμα στην Ειρήνη από το Σύλλογο Συνδρόμου DOWN και ένα χορόδραμα από τη θεατρική ομάδα του 100ου Δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης για να κορυφωθεί με την ανάγνωση του ψηφίσματος που συνέταξαν οι μικροί ''ηθο-ποιοί'' και διάβασε ο αγαπημένος ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Ένα κείμενο που έκανε πολλούς να δακρύσουν, όλους όμως να προβληματιστούν… γιατί μόνο αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Εμείς, οι 813 μικροί μαθητές που συμμετέχουμε στους 18ους Θεατρικούς Mαθητικούς Aγώνες «ακτίς ονείρου 2018», λυπημένοι, απογοητευμένοι και προβληματισμένοι, αλλά και θυμωμένοι από τις δικαιολογίες που λένε οι μεγάλοι για τις αιτίες του πολέμου λέμε πως:

Όταν σε δυο μάτια παιδικά διακρίνεις την απόγνωση και τον βουβό πόνο του χαμού, του ολέθρου και του θανάτου, αυτό είναι ο πόλεμος.

Όταν σε μια αθώα παιδική ψυχή μένουν ανεπούλωτα τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, όταν δυο παιδικά ποδαράκια γονατίζουν απελπισμένα μέσα στα ερείπια, ανάμεσα στα νεκρά μέλη της οικογένειάς του, κρατώντας σφιχτά το χέρι της ασάλευτης μητέρας του, αυτό είναι ο πόλεμος.

Όταν χάνουν το σπίτι τους, το λιγοστό φαγητό τους, τους φίλους τους, το σχολείο τους, την αθωότητά τους, αυτό είναι ο πόλεμος.

Όταν παιδικά κορμιά ντύνονται πρόσωπα ενήλικα, ακρωτηριασμένα σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά, αυτό είναι πόλεμος.

Σήμερα , πάνω 87 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 7 ετών πέρασαν και περνούν ολόκληρη τη ζωή τους σε εμπόλεμες ζώνες, σχοινοβατώντας ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, ανάμεσα στην αγκαλιά και την απώλεια. Χωρίς δικαιώματα στην οικογενειακή ενότητα, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην ίδια τη ζωή.

Κρατώντας όλα αυτά τα παιδιά απ’ τα πληγωμένα χεράκια τους, θέλουμε να φωνάξουμε με μια φωνή:

ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΥΜΑΤΑ.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΟΥΝ.

ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑ,

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΑΒΩΜΕΝΟ, ΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΠΛΗΓΕΣ.

ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ … ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΠ΄ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ …

ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ, ΓΙΑ ΕΜΑΣ … ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ …

ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ, ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΛΟΥ …

ΜΗ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ … ΔΕΝ ΕΙΔΑ …

ΓΙΑΤΙ … ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...